De zomer werd afgesloten met het familiefestival. Wij konden ons verheugen op een concert van:
Sean Banan, jawel Sean Banaan, het zweedse goede voorbeeld voor de kinderen met songtitels als , kus kus, handjes in de lucht, schudden met je kont ...
Daarna kwam Yohio op het podium maar aan dat playbackende tienervoorbeeld (anorexia gevoelige jongen in meisjeskleren, vooral hip in Japan) maken we geen woorden vuil.
Zweedse "zomer" is altijd kans op een bui.
Het derde idool wat in 1979 op het Eurovisiesongfestival 10e werd met het lied: Johnny de Rukker, hebben we ook maar geheel links laten liggen.
Maar dan de fietstocht naar en van het terrein ! Tien gevaarlijk enthousiaste kinderen en evenveel peentjes zwetende ouders fietsend door een met mensen gevuld dorp vanwege allerlei aangeboden activiteiten. De mensen stonden stil en keken naar hetvoorbijfietsende bonte gezelschap. Een amerikaans meisje riep enthousiast: "Wij lijken wel op een parade!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten