Terwijl in Nederland de rayonhoofden van de elfstedentocht bijeen komen, en er alleen tochten op natuurijs op ondergelopen weilanden geschaatst kunnen worden, is het ijs op het Möckelnmeer tot 30 cm dik.
Het is prachtig weer, zonnig, -10°C en het sneeuwt licht. Tijd dus om even te geïnfecteerd te worden met het natuurijsschaatsvirus. Eerst trekken we een baantje in de sneeuw op het meer. N. helpt in tegenstelling tot wat jaar geleden mee en lijkt het niet koud krijgen.
op hockeyschaatsen
Moeder is eigenlijk blij dat ze niet hoeft te schaatsen, ze zorgt voor de uitwendige (gezichtscrême) en innerlijke mens (koekjes, warme choco etc.) én volgens zweedse gewoonte worst op de BBQ. Ze is blij dat iedereen het naar het zin heeft.
Na het eten schaatsen we wat verder. Onder het dunne laagje sneeuw ligt dik zwart ijs. Af en toe zingt het als walvissen in de oceaan.
Dan heeft W. het virus te pakken gekregen. Hij besluit om alleen terug te schaatsen over het meer. De dochters zijn er eigenlijk niet mee eens, maar daar verdwijnt de eenzame schaatser aan de horizon.
Niet helemaal eerlijk, maar ter vergelijking:
Beelden van de NOS in NL, vandaag
Filerijden op de schaats!
Raar eigenlijk dat niemand een helm draagt
Sneeuwwolken over Möckeln
in de verte de zweedse ijskoorts;
IJsvissen en BBQ-en op het ijs met familie
Gevallen op laatste hindernis; krui-ijs
Gelukkig; veilig terug
Geen opmerkingen:
Een reactie posten