Beograd Belgrado (Servisch: Београд, Beograd; letterlijk 'witte stad') is de hoofdstad van Servië (sinds 1404). Met een negental mannen (in de leeftijd van 20-43) bezochten W. deze stad, omdat Belgrado de reputatie heeft een bruisend nachtleven er op na te houden, en het zou goedkoop zijn.
In het toch erg decadente programma;
Tot onsteltenis slikte het pinautomaat W's pas in bij aankomst op het vliegveld. Lekker handig wanneer je nog geen Dinar in je handen hebt gehad? Vooral de boodschap die op het display verscheen: "Drie keer verkeerde pincode"; alsof je na 20 jaar gebruik je pincode niet kent ...
We hadden een 10-persoonskamer in een goedkoop hostel in het het stadscentrum geboekt. Bij het uitstappen uit de taxi ontwaren we een lichte kolenlucht. Morgen even een kijken of "de witte stad" wel zo wit is. Geïnstalleerd in het hostel zóchten en vonden we al snel een wat eruit zag als leuk klein restaurantje in de bohemische wijk Skadarlija.
Binnengekomen werden we door het eerste restaurant gedeelte geloodst naar een niet geheel gevulde eetzaal. Tot onze verbazing gingen we ook deze zaal door naar een knus volgend gedeelte. Daar leren we dat tot onze verrassing 2 000 m2 restaurant ligt achter de kleine facade. Een vijf-koppig gezelschap speelde servische muziek tijdens een goede, veel vlees bevattende, maaltijd.
Op zoek naar vertier, struinden we na het eten door "Silicon Valley", hetgeen niet zo heet omdat er zoveel gecodeerd wordt, maar silicon hebben we niet kunnen ontwaren. In de club "The Tube", de club die we wel binnenkwamen, betaalden we 3€ entree, omdat er gerenomeerde underground DJ's draaide. Nina Kraviz en Tijana T. mixte de eentonige club-dansmuziek geweldig goed aan elkaar.
Nina
Uren op de dansvloer, tussen de trouwens verbazend lange serven. Terug in het hostel deed W. wederom een ontdekking die je hart een aantal slagen doet overslaan. De behoefte alles vast te leggen op de gevoelige plaat had er toe geleid dat zijn paspoort zich niet meer in de broekzak bevond, waar die voor het betreden van de de tube wel inzat.
In gestrekte draf terug naar de club. Daar hadden ze tot verbazing het paspoort gevonden en alvast aan een servische regeringsfunctionaris overgedragen. Toen die thuis werd opgebeld dat de eigenaar van het kleinood zich inmiddels had gemeld in de club, zat ie "W. A." te facebooken en te googelen. Het wachten op de tijdelijk paspoortbewaarder werd verzacht door een tweetal rondjes van de zaak en verhard omdat een heel beveiligingsleger (8 * 2,00+ m & 120+ kg schoon aan de haak) voorbij kwam om de sukkel die zijn paspoort verloor, een hartig woordje toe te spreken. Uiteindelijk werd na een een kwartiertje wachten, het paspoort overhandigd door een hele leuke, vriendelijke, enthousiaste, jonge ambtenaar. Die nacht toch niet erg goed en ook niet lang geslapen.
De volgende dag wandelden we door Belgrado. De stad deed zijn naam als "witte" stad geen eer aan want bijna alle gebouwen zijn grauw en grijs. Ook werd 'ie in de twintigste eeuw vijfmaal gebombardeerd en is er dus weinig van de oude glorie te bekijken. De huizen zijn verwaarloosd en overal in het centrum is graffity te "bewonderen". Wel bezochten we o.a. het fort Kalemegdan en een aantal Orthodokse kerken, en genoten van het bekijken van de serven.
De wedstrijd Rode Ster Belgrado - Vojvodina Novi Sad konden we helaas niet bijwonen. De fans van Rode Ster zijn twee weken geleden slaags geraakt met die van Partisan en daarom werd de wedstrijd zonder fans gespeeld.
Terug in het Hostel werden we getrakteerd op het servische aperatief, zelfgestookte Rakja (pruimenbrandewijn) uit de bergen en werd er wat gespeeld. Daarna hebben we genoten van uitstekende café-maaltijd. Het etablisement was deze keer aanbevolen door de plaatselijke gids van de gratis stadswandeling (die een drietal onder ons hadden hadden gebezigd). Na een café en terrasbezoek, stonden vervolgens vijf clubs op de agenda. Door de donkere, slecht verlichte straten gingen we van club naar club om drie maal: "Heeft u gereserveerd, nee, dan niet", te horen. W. hield het voor gezien, en keerde hostelwaards. De andere heren bezochten nog één gerenomeerde club waar tafels op de dansvloer bleken te staan. De meesten geen twintigers meer, zochten vervolgens ook hun bed op.
Op het station, zondag 17:02, sprongen twee dochters op papa af .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten