In de wolken

Onze zomervakantie moet aan een aantal voorwaaden voldoen om te slagen. R.& N. willen graag een zwembad  en nog belangrijker; nieuwe vriendinnen. W. wil graag een stukje fietsen in de zon. L. wil dat de rest van de familie het naar de zin heeft, droogte en hitte en 'sochtends op de fiets boodschappen kunnen doen. De allerbelangrijkste vakantiefactor voor allen is: zon. Zon om te zwemmen, te fietsen, en niet te hoeven kramperen. We eindigden, na twee dagen autorijden, in de wolken.

De camping in Bourg d'Oisans, onderaan de Alpe d'Huez, heet: "La Piscine" en heeft na het zich laat raden een behoorlijk zwembad. Vanaf onze campingplaats genoten we van het indukwekkende uitzicht dat geen uur hetzelfde was. Wolken rolden in en uit het dal.

Campinggasten kwamen en vertrokken, al kwamen er meer dan er gingen, aangezien de 19e Etappe van de Tour op 22 Juli op de Alpe d'Huez zou eindigen. De campinggasten kwamen voornamelijk uit Holland en de UK, waren jong, veel groepen mannen of de fietsgeinteresseerde tiener had zijn ouders meegenomen. Bergwandelaars zijn in de minderheid. Niet echt de een familiecamping om makkelijk vriendinnen op te doen. Na twee dagen drijft er een nederlands meisje van negen (bijna tien) op een band in het zwembad. Er worden over en weer wat beleefdheden uitgewisseld en klaar: Vriendinnen. R. speelt, zwemt en duikt met Imme en N. confisceerd haar band.

Dezelfde middag nog komt de hemel naar beneden, donder en bliksem, regen en hagel. Maar waar zijn de twee dames. Die worden wanneer het ergste voorbij is keurig afgeleverd bij de tent.

Later op de avond wordt er gewoon weer gezommen in het prachtig gelegen 25 meterbad.

W. wil fietsen en moet nog wel wat trainen om het doel, de route van "la Marmotte" te fietsen. De eerste dag wordt ie' afgezet op de Col du Glandon afgezet om te fietsen naar Col de la Madeleine.

Tewijl W. de afzink van de Glandon induikt (te snel om een foto te nemen), duiken de meiden tussen de schapen. De liggende jonge herder kijkt even op van zijn boek en leest verder.

Terug op de camping kan er door de dames nog even gezommen worden voor er noodweer (regen, regen) losbarst. R. hoort ambulances de Alpe d'Huez oprijden en heeft voor het eerst in de gaten dat fietsen wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn, dus ook voor papa. De dames besluiten om W. op te halen. W. heeft intussen wel links, rechts, voor en achter gedonder gehoord  en boven alle omringende bergkammen donkere wolken waargenomen, maar heeft tot vier kilometer onder de top van de Glandon in de zon heeft gefietst. Toch is hij maar wat blij dat de dames hadden besloten om hem op te halen zodat 'ie niet nog eens 30+ km hoeft af te dalen in de regen. De eerste fietstocht naar cols van de buitencategoie eindigt op de Glandon in de wolken en de regen.

Na regen is het goed om een waterval te gaan bezoeken. Het is even lopen, maar N. wil liever klimmen en klauteren. Het bergvolk waarschuwt ons voor onweer, maar daar hebben we nu zo langzamerhand wel genoeg van en dus lopen we door. Het klimmen en klauteren bij de waterval maakt het lopen goed.

Op de terugweg worden we omvlogen door ontelbare vlinders, horen we de marmotten roepen en zien we in de verte een Gems (Chamois). Als dan ook het onweer overtrekt en er crêpes gegeten kunnen worden in het bergdorp waar we de auto hebben geparkeerd is de trip geslaagd.

Op de 11e Juli hebben allemaal geluk. Het is mooi weer en we kunnen de camping niet af met de auto omdat l'etappe du tour op de Alpe eindigt. De meiden kunnen zwemmen en W. fietst de Col de la Coix de Fer op.

In de afdaling steekt een marmot de weg over. W. kan 'm net ontwijken.  Bij tentkomst wordt W. enigzins verbrande hoofd vakkundig verzorgd.

De eerste dag zonder wolken in de ochtend is gereserveerd voor de Pic Blanc.

Dat doen we met de gondels. Een aantal skiliften zijn open en brengen voornamelijk mountainbikers omhoog.

Boven ondervindt R. dat op grote hoogte minder zuurstof in de lucht is en dat je lichaam daarop reageert (een kwart van de laaglanders krijgt last van hoogteziekte tussen de 1900 en 2900 m). Ze vindt het heel interessant om het zelf te ontdekken. We dalen tot 2700 m en "wandelen" even.

Ik (W.) veronderstelde dat mountainbikes ervoor waren om omhoog èn naar beneden te fietsen, maar omhoog hoeft niet meer. Skipistes zijn omgetoverd in kronkelende bewegwijzerde paadjes met hinderernissen zodat de renner zich er met speciaal daarvoor ontwikkelde afdalingsfietsen, gehuld in speciaal daarvoor ontwikkelde beschermende pakken naar beneden kan laten "vallen". De gondel is ervoor om de "eco-toerist" omhoog te brengen. In de gondel ruiken wij de "remmers" angstzweet van wat is geweest en wat nog komen gaat.

s' Avonds regelen Imme, en R. dat de ouders elkaar ontmoeten. De doortrapte dames zeggen tegen beide stellen dat het andere stel ze uitnodigen om naar de live-muziek te luisteren en een drankje te drinken.

Woensdag worden we wakker in de wolken en moeten we wederom vaststellen dat het regent, en het regent, en het regent, weer geen zwemweer voor de dames of fietsweer voor W. We lezen en spelen wat in de tent en gaan rond het middaguur naar het "Musée de minéraux et de faune des alpes." Daar kunnen we misschien ook de marmotten zien die we eergisteren hoorde W. bijna overreed en misschien gedurende de rest van de vakantie wel nooit te zien krijgen.

Direct na de Touretappe op TV wordt het droog en besluit W. om nog even de Alpe d'Huez op te fietsen.

Hij was zijn camera vergeten mee te nemen dus vroeg in de ochtend de berg nog een keer op. Dit keer aangemoedigd door de dames. Maar de jongste geneatie wordt ouder, ze hebben voor het eerst meer oog voor de jongere generatie dan voor papa.

Bourg d'Oisans op de achtergond; Het campingzwembad

Deze foto zal W. lang achtervolgen. Niet omdat de dames met de auto eerder boven zijn en daarom het bovenste treetje sieren, maar omdat naar blijkt de echte finish van de Alpe d'Huez nog een km hoger ligt. Twee keer die voor hollanders mythische berg opfietsen en twee keer niet aan de echte finish komen.

Wederom in de wolken

's Avonds klimmen en klauteren we nog even naar de waterval bij de camping



N. kan geen frans brood meer eten, haar tand zit los...Daar weet papa wel wat op ...

De volgende dag besluit W. om toch niet de hele "la Marmotte" te fietsen. Het weerpatroon heeft het trainingsschema in de war geschopt. Het is te doen maar morgen en overmorgen is het ook vakantie en daar moet van genoten worden en niet doodmoe op een luchtmatras gelegen worden. Dus zal hij starten op de Col de la Croix de Fer en aan het eind besluiten of ie de Alpe d'Huez op zal gaan. Op de weg naar de Col de la Croix de Fer laat W. zien waar de Marmot over de weg kwam en verrek:

De afdaling van de "Croix de Fer" is nogal gevaarlijk. In het verleden zijn er zijn heel wat fietsers over het randje gekukeld en dit is één van de redenen waarom de route van de Marmotte is gewijzigd. Bovenaan de  staat een waarschuwing: Wouter Weylands was een profwielrenner die in de laatste Giro in een afdaling is gevallen en aan die val is overleden.

Heel beneden gekomen rijdt W. eerst een aantal keer fout (door franse wegaanduiding?) maar al snel is de weg naar de Télégraphe en de Galibier gevonden.

Uitzicht op de Arcvallei vlak voor de Col du Télégraphe

In de klim van de Galibier wordt W. voor de tweede keer deze vakantie ingehaald door de Skill-Shimano renner Kenny van Hummel. Waarom is dit benoemenswaardig? Van Hummel heeft de twijfelachtige eer dat hij door de Franse sportkrant L'Équipe is uitgeroepen tot "de slechtste klimmer ooit" in de Ronde van Frankrijk. Het zou volgens het dagblad nog nooit zijn voorgekomen dat steeds dezelfde renner als laatste finishte in de bergetappes van één ronde,  waarbij wel vermeld moet worden dat enkele andere sprinters waren afgevallen omdat zij te ver buiten de tijdslimiet binnenkwamen of het simpelweg niet aankonden).

De klim naar de Galibier (2645m) is fantastisch, je voelt je klein, krijgt keer op keer een dreun omdat de Col verder is dan het het lijkt en er is zuurstoftekort.

Bij de camping wordt besloten om niet de Alpe d'Huez op te rijden, er is immers Disco vannavond (dansen met de dames is verplicht).

Niet de Marmotte in één keer, maar toch aardig wat buitencategorie Alpencolletjes

Zatedag marktdag...zo moeder zo dochter. We kopen heerlijke met aardappelpuree, reblouchon en spekjes gevulde bladerdeegzakjes. Er stonden alleen oude vrouwtjes met bloemetjesjurken bij het kraampje dus we dachten: "Dat moet goed zijn", en dat was het.

R. & N. oefenen zang, dans en acrobatiek met hun vriendinnen op de camping en geven als de nacht valt een uitvoering voor de ouders.

Zondag is er weer regen, regen, regen, regen. Toch besluiten we om het middeleeuwse feest van Venosq te bezoeken. Er waren vier andere families die de moeite hadden genomen en heel veel mensen gehuld in middeleeuwse kledij die onder partytenten stonden te schuilen.

Voor vertier en vermaak, nagelen we onze heksjes aan de schandpaal.

Bij terugkomst op de camping is er naar schatting zo'n 40mm regen gevallen.

Maandag is een mooie dag ... De jongedames zwemmen en spelen met de viendinnen. W. ontmoet wat andere fietsers op zijn pad, Engelsen, bij een stuk weg wat geheel is weggeslagen door de regen.  De smalle weg gaat langs de begwand omhoog, door onverlichte tunnels,

Over asvalt met gaten, gruiswegen... maar in goed gezelschap en met machtige uitzichten.

Uitzicht op Bourg' en Alpe d'Huez

De volgende dag is het weer zover, regen, regen, regen regen, regen ...

Dan maar naar Grenoble, het weer benadrukt de grauwe industriestad. We nemen de grootste attractie ... en eindigen in de wolken.

Veel nut heeft de gratis verrekijker niet.

Slecht weer drukt de pret nauwelijks

's Avonds is het koud. We vieren we de 10e verjaardag van Imme met een pannekoekfestijn en komen we erachter dat er sneeuw ligt op de omliggende bergkammen en drinken en vemaken onszelf in de bar.

De tijd is aangebroken om te vertrekken uit de wolken... naar de zon.